Twoje własne studio!

 🧷🧷🧷 Oto kolejny wpis z serii ,,O pisarzu". W tym dzisiejszym opowiemy sobie o naszym własnym, małym, pisarskim studiu. Opowiem wam o tym co, według mnie powinno być w takim małym pisarskim studiu każdego z nas, choć to oczywiście tylko moje zdanie. Zapraszam serdecznie do lektury!🧷🧷🧷

🧷 Odpowiednio wysokie biurko i regulowane krzesło. Nie ma nic gorszego, od ciągłego schylania się przy pisaniu, zwłaszcza, gdy piszecie długo. Od tego strasznie bolą plecy i odechce wam się pisać. Nie znam idealnego przepisu na wysokość biurka, ale dla mnie jest najlepiej, gdy biurko sięga mi do piersi, wtedy jest mi najwygodniej. Jeśli z naszym biurkiem nic nie możemy zrobić, a jest zbyt niskie, to zbawienne jest zwykłe, biurowe, regulowane krzesło. Przy krześle wspomnę, że też musi być wygodne. Moje nie jest jakoś ekstra, ale mi pasuje, bo oparcie nie jest proste, na prostym bolom mnie plecy. Uważam, że oparcie powinno być wygięte, dopasowane do pleców. A najlepszy by był wygodny fotel :).

🧷 Lampa biurowa. Według mnie, po prostu najlepsza. Mam w pokoju dwie lampy, sufitową i biurkową. Ta na suficie ma jasne światło, ale ledwo oświetla mi biurko, bo mam je zasłonięte od góry. Gdy robi się ciemno i potrzebuję światła, ta biurkowa jest lepsza, bo świeci wprost na mój zeszyt.

🧷 Pojemniki na kredki, ołówki i mazaki. Tak jak napisałam w poprzednim wpisie, gdy zaczyna mi się nudzić, to tworzę wzorki na marginesach zeszytu. To pozwala mi skupić uwagę, zająć myśli i odstresować się, dzięki czemu powraca mi wena. Te przybory mam zawsze na wyciągnięcie ręki, a w ozdobnych kubeczkach wyglądają pięknie. Oprócz tego zawsze mam przy sobie gumki, cyrkle i masę innych rzeczy.

🧷 Masa szufladek z zeszytami. Bez tego, nie dałabym rady. Mam masę zeszytów, w których są różne moje notatki i je też mam na wyciągnięcie ręki, co mi bardzo ułatwia sprawę. Do tego zawsze są blisko, gdy muszę sobie coś zanotować teraz, w tej chwili.

🧷 Kubek ulubionego napoju. Ja niestety tego nie praktykuję, bo nie mam miejsca i moja herbata jest na drugim końcu domu w salonie, co mi utrudnia sprawę, bo potrafię wtedy nie pić przez cały dzień (a to niezdrowe!). Mając napój stale obok siebie, nie będziecie musieli wstawać i będziecie pić regularnie.

🧷 Przekąska. Ja akurat tego również nie praktykuję, bo zazwyczaj nic nie jem między posiłkami, ale dla tych, którzy lubią coś przegryźć, to idealne rozwiązanie. To musi być coś, co nam nie pobrudzi palców, np. wafelki, bo nie ma nic gorszego od pobrudzonej kartki w zeszycie.

🧷 Roślinka. Jeszcze jej nie mam, ale z pewnością sobie kupię. To nie musi być nawet prawdziwa roślinka, ale koniecznie doniczkowa! Sprawia ona, że pracownia wygląda przytulniej i chce się w niej pracować, przynajmniej mi. 

🧷 Chusteczki i śmietnik pod biurkiem. To wymagany zestaw. Jeśli macie lekki katar, lub coś wam się wylało, to potrzebujecie chusteczek, więc fajnie, gdy są obok. Jeśli natomiast zużyjecie chusteczkę, to nie będziecie musieli iść do śmietnika, bo on będzie obok was. To bardzo pomocne.

🧷 Telefon i słuchawki. Jak już pisałam, nie umiem myśleć w ciszy i zawsze w czasie pisania słucham podcastów lub muzyki, bo to pomaga mi się skupić. te sprzęty zawsze leżą na moim biurku i w każdej chwili mogę po nie sięgnąć. W dodatku, gdy opisuję postacie, mogę wyszukać zdjęcie w telefonie. Oprócz tego mam tam tłumacza, internetowe książki i wiele więcej potrzebnych rzeczy.

🧷 Różne słowniki, książki z legendami itd. Zaraz przy moim biurku mam pułki z książkami, które często są mi potrzebne w czasie pisania. Mam tam słowniki, legendy, ciekawostki, ale także powieści, którymi się inspiruję. Obok mojego biurka leży na przykład ,,Szósta Wron", do której często zaglądam, chcąc się czymś zainspirować.

🧷 Cytaty i rysunki na ścianach. Ja tak nie robię, bo mama by mnie zjadła, ale zauważyłam taki wystrój u mojej drogiej koleżanki. Uważam, że to wygląda mega fajnie i kreatywnie. Takie cytaty mogą zainspirować, lub poprawić nam humor. Ja natomiast często przyczepiam do tablicy korkowej kartki, jednak pisanie po ścianach wygląda 100 razy lepiej i ciekawiej.

🧷🧷🧷 Tak z grubsza to wszystko. Tak moim zdaniem powinno wyglądać idealne, małe, pisarskie studio. A jak wy myślicie? 🧷🧷🧷

Niezbędnik pisarza

      🧷🧷🧷 Czy istnieje coś takiego jak niezbędnik pisarza? Co jest pisarzowi potrzebne, by swobodnie pisać? Jest coś takiego? Jak takie rzeczy, o ile są, mają pomagać? To pierwszy wpis z serii ,,O pisarzu", czyli okiem pisarza, jak to jest być pisarzem. Z czym boryka się pisarz i jak żyje? Jak normalny człowiek, czy jak kosmita? Na to wszystko wam odpowiem, ale teraz przejdźmy do meritum 🧷🧷🧷

🧷 Dobry długopis w ulubionym kolorze. Wiadomo, że niektórym najlepiej pisze się na komputerze, ale komputera nie weźmiesz wszędzie, na przykład do szkoły. Jeśli więc chcesz nosić ze sobą parę niezbędnych rzeczy, które weźmiesz ze sobą wszędzie, żeby pisać, postaw na długopis. Mój ulubiony długopis to czarny, chiński długopis 0,5mm, nie potrafię pisać innym.

🧷 Idealny notes. Najlepiej taki 96 kartek i gruba linia (w żadnym wypadku w kratkę!). Najważniejszy jest visual waszego notesu lub zeszytu, bez tego ani rusz! Jeśli wasz zeszyt ma na okładce grafikę, która no niezbyt przypadła wam do gustu, to nie będzie wam się chciało w nim codziennie pisać  (a systematyczność jest ważna!). Kupując sobie narzędzie pracy postawcie na wzór, który wam się spodoba i który lubicie. Przy notesach macie możliwość posiadania masy wzorów, oraz możecie kupić taki z futerkiem, przy zeszytach nie macie takiego wyboru, ale za to są one tańsze i praktyczniejsze.

🧷 Telefon. Bez wątpienia potrzebna rzecz, jeśli wyjdziesz na spacer i nagle chcesz pisać. Na telefonie możesz znaleźć wiele potrzebnych ci w tej chwili rzeczy. Masz tam na przykład tłumacza, jeśli chcesz wymyślić nazwisko dla bohatera. Możesz też znaleźć w internecie imiona popularne w danym kraju, lub wyszukać zdjęcia ludzi, by się zainspirować stworzeniem wyglądu postaci. Oprócz tego możecie od razu stworzyć okładkę, jeśli publikujecie w internecie wasze dzieła, lub znaleźć muzykę albo podcast, który pomoże wam pisać, umili wam czas.

🧷 Słuchawki. Jeśli, tak jak ja, nie możecie myśleć w ciszy i potrzebujecie żeby coś wam leciało w tle, zawsze warto mieć przy sobie słuchawki. 

🧷 Mazaki i żelopisy. Żelopisy mogą wam się przydać, jeśli robicie notatki do swojego dzieła i chcecie je zrobić ładnie, estetycznie. Natomiast z mazakami jest inna bajka. Ja osobiście często się nudzę w czasie pisania, ucieka mi wena. Wtedy zaczynam kreślić mazakami rysunki na marginesach, aż wena nie powróci. Nie przeżyłabym bez tego.

🧷🧷🧷 To tyle jeśli o mnie chodzi. Nie potrzeba mi do szczęścia niczego więcej. A jakich małych, przenośnych rzeczy wy potrzebujecie, żeby spokojnie pisać? Podzielcie się tym ze  mną! 🧷🧷🧷

Siadasz do biurka, chwytasz długopis i...

    📎📎📎 Często mamy już świetny pomysł na książkę. Postacie są gotowe, fabuła też, ale łapie nas blokada i nie wiemy jak zacząć. Oczywiście zacząć jest najtrudniej, a już serio trudno napisać pierwsze zdanie całej książki. Czy jest więc na to złoty środek?  📎📎📎

📎 Odpowiedzmy sobie na pytanie z końca wstępu. Czy więc jest złoty środek na łatwe rozpoczęcie pisania? Otóż... zależy jak na to spojrzeć. W wielu źródłach znajdziecie zdanie ,,nie ma na to złotego środka, każdemu pomaga co innego"! A ile jest w tym prawdy? Otóż... bardzo mało. Każdemu pomaga co innego, jeśli jeszcze nie macie konkretnej fabuły, lub kompletnie nie wiecie, co napisać w pierwszym rozdziale lub w prologu, jednak jeśli macie pomysł, a łapie was blokada. W takim przypadku jest, jest złoty środek na wasz problem, a jaki to środek?

📎 Potrzymam was w niepewności i rozpocznę wywód na inny temat. Co jest największym wrogiem pisarza? Otóż to samo co wrogiem sukcesu i wrogiem ucznia. Dobrze nam znany potworek o imieniu Lenistwo! Pisarz nic nie napisze, jeśli nie będzie mu się chciało. Musicie być zdyscyplinowani, jeśli chcecie napisać cokolwiek. 

📎 Czy to prawda, że najtrudniej jest napisać pierwsze zdanie, a potem jakoś pójdzie? Bynajmniej. Dla niektórych faktycznie tak jest, ale większa część rozkręca się po 50 słowach, lub po pierwszej stronie. Niektórzy rozkręcają się znacznie dłużej, a i na nich zadziała mój złoty środek. Jest więc jak widać zawsze aktualny, działający i cudowny. Z pewnością chcecie go już poznać, prawda? Dobrze więc, zdradzę wam już mój odrobinę może kontrowersyjny ✨złoty środek✨.

📎 Zacznijcie pisać! Tak po prostu! Chwyćcie długopis, ołówek, klawiaturę, cokolwiek i piszcie! Może z powodu blokady wyjdzie wam źle, nawet fatalnie, ale zaczniecie! A jeśli zaczniecie i się nie zniechęcicie, to w końcu się rozkręcicie i napiszecie dobry rozdział. Jeśli wam się uda i rozdział wyjdzie po waszej myśli, to potem sobie na spokojnie wrócicie do pierwszego zdania, lub zdań i poprawicie je, ale zacznijcie pisać!

📎 Powróćmy do stwierdzenia ,,każdemu pomaga coś innego". To stwierdzenie ma zastosowanie właśnie teraz. Często autorzy mają tak, że pierwsze zdania w ich rozdziałach są do siebie podobne, ale to już sprawa indywidualna dla każdego, bo właśnie każdy robi to inaczej. Pokażę wam przykłady pierwszych zdań w jednej z moich książek:

    🖇Prolog. Po sali rozległ się krzyk.
    🖇Rozdział 1. Czy siedem lat to dużo?
    🖇Rozdział 2. Istnieją takie domy, po których od razu da się ocenić majętność mieszkającej w nim rodziny.
    🖇 Rozdział 7. Sposób działania Cézara był strikte wojskowy.
    🖇Rozdział 10. Coś się zmieniło.

Jak więc widzicie, u mnie nie ma jednakowego sposobu zaczynania rozdziału. Wyróżniam jednak u siebie trzy sposoby na pierwsze zdanie: jakieś nieco tajemnicze, filozoficzne, zdanie, które wskazuje na miejsce akcji i uczestniczącą w akcji osobę, randomowe zdanie, które nie ma reguły. Ale jak już mówiłam, tu akurat nie ma złotego środka i u każdego działa cos innego.

   📎📎📎 Podsumujmy nasze dzisiejsze rozważania. Nie możemy się lenić i zawsze trzeba coś robić. Jeśli chcemy pisać, to musimy po prostu zacząć pisać, a nie myśleć. Pamiętajcie, że dobre pierwsze zdanie to podstawa, bo czasem to pierwsze zdanie sprawia, że chcemy lub nie chcemy dalej czytać. Pierwsze zdanie lub zdania mogą być tak nudne, że od razu przestajemy czytać, lub tak ciekawe, że nie możemy się doczekać dalszych zdarzeń opowieści. Pierwsze zdanie ma wielką moc, kochani! 📎📎📎
     

Brązowe włosy i zielone oczy, czyli jak unikać nudnych i standardowych opisów

     ♡♡♡ Dobra książka nie może się obejść bez dobrych, czyli oryginalnych, niepowtarzalnych i niesamowitych, bohaterów. Wielu pisarzy rozpisuje sobie dokładnie postacie w zeszycie, co jest świetnym pomysłem. Mamy wtedy całą masę punktów do opisania, ale jednym z pierwszych, o których pomyślimy jest wygląd. To bardzo ważne by nasz opis wyglądy był szczegółowy, bo to pomoże nam wyobrazić sobie bohatera i lepiej go opisać w powieści. Co więc zrobić, by nasz opis nie kończył się na długich, brązowych włosach i zielonych oczach? Wystarczy mieć parę punktów i każdy sobie rozwinąć:

♡ Skóra bohatera. Ja swój opis zawsze zaczynam od skóry, no więc jaka ona może być? Najpierw najłatwiejsze, czyli jej kolor, ważne jednak by nie zamykać się w jednym słowie, biała, czarna lub żółta. Skóra może być np. oliwkowa lub karmelowa, lekko opalona, w odcieniu spalonego karmelu. Po drugie, jaka jest w dotyku? Bo może być miękka, delikatna, aksamitna, albo szorstka, nieprzyjemna. Może być też cienka jak papier, lub marmurowa. Ciepła lub zimna. Można też zaznaczyć czy obwisła, czy ma zmarszczki.

♡ Wzrost i waga. W moich opisach wzrost i waga są zaraz po skórze. Ważne, by nie zamykać się w stwierdzeniu: jest wysoki. W czasie powieści nie będziecie wiedzieli kto jest od kogo wyższy, dlatego warto podawać wzrost w cm. Polecam sprawdzić sobie średni wzrost i wagę dla danej płci w danym kraju, bo inaczej jest w Europie, a inaczej w Azji.

♡ Budowa ciała. Okej, mamy już wzrost i wagę, teraz należy określić jak jest zbudowane ciało naszego bohatera. Może ono być wyraźnie, lub lekko umięśnione (warto zaznaczyć które obszary ciała), lub przeciwnie, wątłe, kruche i delikatne. Może być szczupłe, przeraźliwie chude, grube albo lekko pulchne, dziecięce. W przypadku kobiety warto określić te kobiece części ciała, np. czy ma szerokie, czy widocznie wąskie biodra, łagodne, czy wyraźne i spore wcięcie w talii. Jest płaska, czy ma pokaźniejszy biust. U mężczyzn taką częścią będą barki, warto sobie zaznaczyć czy są po męsku szerokie, czy raczej wąskie, drobniejsze. 

♡ Chód. To też dosyć ciekawa rzecz w wyglądzie waszej postaci. Warto wiedzieć czy chodzi wyprostowana czy przygarbiona. Może też chodzić sprężyście, stawiając długie kroki i żwawo jak żołnież. Może chodzić szybko, lub powolnym tiptopem rozglądając się na boki. Niepewnie, lub z pewnością siebie, unosząc brodę.

♡ Dłonie. To krótki punkt. Czy są delikatne, nawilżone, zadbane, czy może chropowate, zimne i nieprzyjemne. A jakie są paznokcie? Pomalowane na czerwono, czy wzorki i kolory tęczy? Długie jak u orła, a może ścięte na minimum? A palce? Długie i szczupłe, krótkie i pulchne, a może pulchne i długie, a może jeszcze kościste lub grube? A w dodatku, czy opuszki palców są zdarte od np. grania na gitarze?

♡ Twarz. Tu tak ogólnie. Czy ma pryszcze, krostki, czy jest idealna?  Może też mieć blizny. A może ma delikatny zarost, wąs, lub ogromną do ziemi brodę? Jest wąska czy okrągła?  Można tu też powiedzieć o linii żuchwy. Czy żuchwa jest ostra, trójkątna, kwadratowa czy może zaokrąglona? Tu też możecie powiedzieć o uszach, czy są elfie, czy zwyczajne, czy może lekko odstające.

♡ Oczy. Bez wątpienia ważna część, przy której mamy spore pole do popisu, no bo jakie mogą być oczy? Zacznijmy od tego, że oczy to też ich otoczka, a zatem rzęsy i brwi. Rzęsy mogą być ciemne lub jasne, grube i gęste, lub rzadkie, to samo brwi, nie zapominajmy o nich! Następnie same oczy. Mają swój rozmiar i kształt. Mogą być duże i okrągłe, jak u uroczych postaci Anime, albo małe, wąskie, wręcz skośne, azjatyckie oczy. Następnie ich kolor. Żeby nie było zbyt banalnie, polecam porównać kolor oczu do czegoś. Oczy koloru gorzkiej czekolady, koloru ciemnego piwa, w odcieniu nieba, świeżej trawy po deszczu, potem będziecie mogli użyć tych opisów w opowieści. W tym punkcie warto uwzględnić spojrzenie. Jest ciepłe, łagodne i głębokie, czy chłodne, płytkie. A może oczy twojej postaci mają w sobie radosne iskierki? Albo ciągle przymrużone, kocie spojrzenie? Jeśli twoja postać maluje oczy tu też to zaznacz. Zawsze ma eyeliner, pomalowane brwi lub rzęsy? A powieki? Mogą być tradycyjnie brązowe, matowe, czarne, albo brokatowe, codziennie w innym, tęczowym kolorze!

♡ Usta. Również krótszy punkt. Usta mogą być pełne, dwie pulchne poduszeczki, albo wąskie, ledwo widoczne. Mogą być napompowane i ogromne (ale nie idźcie tą drogą). Mogą mieć kształt serca. Mogą być blade, albo intensywnie czerwone, różowe. Sine, a nawet wręcz białe. Mogą być zawsze pomalowane na czerwono, czarno, a może fioletowo? A może wasza postać używa tylko błyszczyka, albo bezbarwnej pomadki. Usta mogą być popękane, albo gładkie, delikatne i zadbane. Zimne, lub ciepłe. Ciągle ułożone w grymasie, a może wasza postać ciągle się uśmiecha? Przy ustach, powiedzcie też o zębach. Czy są zadbane i perłowobiałe, może postać nosi aparat na zębach, a może są wręcz czarne. A może ma wampirze kły?

♡ Włosy. Tu mamy naprawdę co pisać. Najpierw określmy ich długość, są do ramion, do podbródka, a może do lędźwi lub do łokci. Mogą być kręcone, falowane, proste. Określmy też czy są grube i gęste, czy rzadkie. Dobrze się układają, czy wasza postać ma burzę na głowie. Są spięte, czy rozpuszczone? A jak spięte, to jak? Może to być wysoki, lub niski kucyk. Niechlujny kok. Warkocz, A może tysiąc warkoczy? A grzywka? Jeśli jest to jaka? Może być zwykła, prosta, lub zaczesana na bok. Ale na który bok? Lewy czy prawy? Zasłania oczy, muska policzki, czy jest do brwi? A może postać jest łysa, albo ma wygolony bok? No i na końcu kolor. Warto określić dokładny odcień włosów, na przykład zamiast rudy można powiedzieć miedziany, w kolorze starego miodu, albo intensywnie ogniste. Czarne jak węgiel, lub w kolorze mlecznej czekolady. A może mają kolor złota, lub kłosów zbóż?

♡ Cechy charakterystyczne. To bardzo ważne by wiedzieć, czym wasza postać się charakteryzuje. Może ma skrzydła, lub zwierzęcy ogon? A z tych zwyczajnych rzeczy, może całe plecy ma w bliznach, albo kuleje, a może w ogóle nie ma jednej nogi? 

♡ Biżuteria. Jeśli wasza postać nosi jakąś biżuterię, to też warto opisać, bo to ją wyróżnia. Może ma złoty naszyjnik z zegarkiem od zmarłej babci, który spieszy się o pięć minut? A może ma zwykły, złoty zegarek na przegubie i ciągle na niego patrzy? Może mieć wyjątkowy, srebrny sygnet z wężem, który charakteryzuje sektę, której jest członkiem? Albo ukochane kolczyki w kształcie pawich piór? A może ma kolczyk w wardze? 

♡ Broń. Jeśli wasza postać nosi jakąś broń, to ją też warto opisać. Nigdy nie zamykajcie się w krótkim: nóż, opiszcie trochę tą broń. Może jest to średniej długości nóż z pozłacanym, falowanym ostrzem i złotą rękojeścią w skórzanej, czarnej pochwie? Może to też być łuk, cienki z ciemnego drewna, z wyciętymi symbolami winorośli.

♡ Ubiór. Całą waszą postać musicie skwitować tym, jak się ubiera. Określcie jej styl, czy jest zawsze elegancka, czy może sportowa. No i kolory. Może się ubierać w stonowane, lub neonowe, niedopasowane kolory i masę wzorów. Nie musicie opisywać 100 strojów, wystarczy jeden dla przykładu, układając styl postaci będziecie wiedzieli jak ułożyć inne. Określcie ulubione części garderoby waszej postaci. może jest to długi szalik w niebiesko-czarną kratę, a może czerwona koszula. Może chodzi w skórzanych spódnicach, a może w czarnych jeansach. Nosi zakolanówki, czy woli rajstopy, a może ani to ani to? A buty? Może nosi buty skórzane, na lekkim obcasie, do kolan w czarnym kolorze, a może preferuje białe trampki. Pomyślcie też o odzieży wierzchniej, może ma ulubiony, czerwony płaszcz. Jeśli piszecie fantastykę to opiszcie strój dokładniej, jeśli jest charakterystyczny dla waszego świata. Jeśli opisujecie inną kulturę też warto to zrobić, na przykład poświęćcie parę zdań, by opisać tradycyjne, chińskie hanfu, albo japońskie kimono. Opiszcie wzory i jak się to nosi. 

♡♡♡ Ja zazwyczaj na tym kończę opis wyglądu mojej postaci, wy oczywiście możecie robić inaczej. Podzielcie się ze mną w komentarzach waszym sposobem♡♡♡

Mary Death czyli imię dla postaci

  

       Wyobraźmy sobie taką sytuację: mamy pomysł na książkę, chcemy wymyślić bohatera i stajemy przed sporym wyzwaniem, no bo jak by tu nazwać tego delikwenta? Wybrać coś oryginalnego i niepowtarzalnego, czy zostać przy klasyce? A nazwisko? To dopiero kosmos! Wymyślić, czy wyszukać w internecie? Jak by tu się z tym uporać?

      Wybierając imię dla bohatera musimy się kierować zasadami estetyki, inaczej odbieranie naszej powieści może nie być zbyt dobre. A jakie są te zasady? Otóż po pierwsze, musisz zwracać uwagę na narodowość swojego bohatera i kraj w którym on żyje. Jeśli nasza postać jest francuzem i żyje we Francji, to czemu dajemy mu na imię Zayn, skoro to angielskie imię? W internecie bez problemu można znaleźć listę imion żeńskich lub męskich we wszystkich językach! I tak nasz bohater ma na imię Pierre, brzmi znacznie bardziej na francuski, prawda? 
   Jeśli chcemy być jakoś oryginalni i nadać bohaterowi imię ze znaczeniem, często tłumaczymy jakieś słowo w tłumaczu i tak 100 bohaterek ma na imię Blue. Jeśli nasza bohaterka jest z Francji, to może warto użyć języka francuskiego? Bleu. Albo najlepiej wymyślmy oryginalne słowo, na przykład przeznaczenie, czyli Destin. A jeśli wybieramy np. Grecję? Tam jest inny alfabet. Wtedy warto posłużyć się zapisem fonetycznym i tak przeznaczenie brzmi Moira.
   A jeśli piszemy fantastykę i nie mamy konkretnego kraju? Pozostaje nam angielski, ale to mało oryginalne i ciągle się powtarza. Wtedy zachęcam do używania języków wymarłych, lub mało znanych. I tak przeznaczenie po hebrajsku brzmi Mazal. Brzmi ciekawie, oryginalnie i jest spora szansa, że to imię się nie powtórzy w każdej książce.

       Pozostaje kwestia nazwiska dla naszego bohatera. Tak jak poprzednio, w internecie można znaleźć listę pasujących do danego kraju nazwisk, np. w Korei najczęstszym nazwiskiem jest Kim. Jednak te internetowe listy są często bardzo krótkie. W tym wypadku znów pomocny nam jest tłumacz, który dobrze się sprawdza w wymyślonej przez nas rzeczywistości, a najlepiej w fantastyce.

     Dobrze jest, gdy wymyślone przez nas imię ma znaczenie. W fantastyce to szczególnie istotne, bo w zwykłej rzeczywistości proste i charakterystyczne dla tego kraju imiona pasują najlepiej. 

    Nadal idąc w kwestię estetyki, musimy mieć na uwadze czas naszej akcji. W teraźniejszości i przyszłości możemy się bawić, nadawać imiona od kolorów i zwierząt. Niepowtarzalne, ciekawie brzmiące i oryginalne. Jednak, gdy do czynienia mamy z przeszłością polecam tradycyjne i klasyczne imiona. Tłumacz najlepiej się sprawdza przy nazwiskach.

     Jeszcze jedną ważną kwestią jest odmiana i wymowa! Nie bierzcie imienia którego nie umiecie w żaden sposób wymówić, ani odmienić przez przypadki, bo to będzie was stawiało w niezręcznej sytuacji przy pisaniu. Gdy imię jest angielskie lub polskie, internet na pewno wam podpowie jak je prawidłowo odmienić. Ale np. z francuskimi imionami pisanymi z kreseczką, albo chińskimi z masą dodatkowych symboli nad literkami może być problematyczne. A po za tym wasi czytelnicy też muszą sobie radzić z tym imieniem!

     Patrzcie czy imię pasuje do bohatera. Jeśli wszyscy mają tradycyjne imiona, a jeden z bohaterów jakieś niestworzone to może się zbyt mocno wyróżniać, a to nie zawsze jest dobre. Chyba, że  to główny bohater, a wam o to chodziło. Do tego patrzcie na pasowanie imienia do charakteru bohatera. Gdy wasz bohater jest okrutny, a wybrane przez was imię dość słodkie i urocze, nie wygląda to za dobrze, wprowadzacie czytelników w pewien błąd. 

    I proszę, unikajcie tworzenia kolejnych Amelie Smith, po którejś książce ma się już tego dość i z odruchu nie lubi się tego bohatera. Nawet urzywając klasycznych imion stawiajcie na oryginalność, w końcu w angielskim istnieją też takie żeńskie imiona jak: Ruth czy Yvette, oraz męskie: Jayden lub Ethan. Nazwiska też mogą być oryginalne, tu tłumacz jest bardzo wskazany.

Środki artystycznego wyrazu

 

      🖋🖋🖋Często piszemy opowiadanie, albo lepiej, wiersz. I choć bardzo się staramy, to i tak nasze dzieło jest jakieś takie mdłe i puste w środku, jakby płytkie. W takich sytuacjach, gdy już naprawdę nie wiemy jak nadać głębię naszemu dziełu z pomocą przychodzą nam, dobrze znane z podstawówki, środki artystycznego wyrazu, czyli środki stylistyczne lub środki poetyckie. Jakie powinny być nam znane i pomocne? Oto parę podstawowych:

🖋Archaizmy - przydatne w wierszach i opowiadaniach które dotyczą minionych dawno temu lat. Archaizmy to nic innego, jak wyrazy lub zwroty językowe które istniały i były używane kiedyś. Są to na przykład czwarzyć, czyli droczyć się. Jest to wyraz na tyle "martwy", że nawet Word i inne programy podkreślą wam go na czerwono.

🖋 Apostrofa - kojarzy nam się z listami, ogłoszeniami i zaproszeniami. Często obecna w wierszach i często przez nas zapominana. Co to takiego? Apostrofa to bezpośredni zwrot do adresata którym może być osoba martwa lub żywa, ale też byt (na przykład bóstwo), idea, przedmiot i wiele innych. Znanymi przykładami apostrofy w poezji są na przykład słynne Liwo! Ojczyzno moja! Adama Mickiewicza, lub Nieszczęsne ochędóstwo, żałosne ubiory mojej najmilejszej cory w wykonaniu Jana Kochanowskiego.

🖋 Uosobienie inaczej zwane personifikacją - przypisanie przedmiotowi, zwierzęciu lub roślinie cech ludzkich. I może być to zarówno fragment książki fantastycznej, jak i znacznie bardziej skomplikowany zabieg poetycki mający na celu zabawny wydźwięk lub nieco poważniejsze, nadanie utworowi wyjątkowego wydźwięku, na przykład: kwiaty zasnęły, lub mgła wyciągała ku nam ręce.

🖋 Ogarnienie lub zamienna  - zabieg stylistyczny w którym mówiąc o czymś nie nazywamy wprost przedmiotu o jaki nam chodzi, a inny, bezpośrednio z nim związany, na przykład: Lubię pióro Mickiewicza, czyli lubię jego twórczość, albo Ona przeżyła już szesnaście wiosen, zamiast szesnaście lat.

🖋 Onomatopeja - wyraz dźwiękonaśladowczy, lub też opisanie dźwięku za pomocą wyrazu, to znaczy, że onomatopeja to komiksowe Ach, Och, Dryń, Aaa i masa innych słówek kojarzonych z komiksami, ale to też takie słowa jak: stuknąć, tupnąć, ćwierknąć i tak dalej. Onomatopeja ma więc funkcję opisową.

🖋 Neologizmy - słowa wymyślone przez autora na potrzebę tekstu w granicach normy słowotwórczej, najczęściej na bazie słów już istniejących, na przykład Lecz oto we drzwiach dwaj witacze jak pisze Miron Białoszewski.

🖋 Zdrobnienia i zgrubienia - bardzo dobrze nam znane, nie trzeba ich nikomu przedstawiać. Zdrobnienia mają z natury pozytywny wydźwięk, a zgrubienia negatywny. Zdrobnienie to na przykład laleczka, a przykładem zgrubienia jest kocur lub kocisko.

🖋 Złożenie - jest to zabieg w którym wyrazy są utworzone z kilku słów, na przykład: srebrnousty, błękitnooki.

🖋 Pytanie retoryczne - pytanie, które nie wymaga odpowiedzi, a ma za zadanie skłonić nas do refleksji na dany temat, na przykład: Cóż to jest za życie?

🖋 Inwersja - inwersja to środek stylistyczny, spotykany często w wierszach, w którym celowo zmieniamy szyk zdania, na przykład: Cudnej we szkle przygląda się urodzie.

🖋 Powtórzenie - zabieg stylistyczny w którym celowo powtarzamy jakiś wyraz lub sformułowanie kilka razy dla podkreślenia wagi tego wyrazu lub sformułowania, dla przykładu Straszne mieszkania. W strasznych mieszkaniach Strasznie mieszkają straszni mieszczanie jak pisze J. Tuwim.

🖋 Anafora - to powtarzanie jakiś słów lub sformułowań na początku wersu, jest to zabieg raczej dostrzegalny w poezji niż prozie.

🖋 Epifora - powtarzanie tych samych słów lub sformułowań na końcu wersu, również przewodzi w poezji.

🖋 Antyteza - zabieg polegający na budowaniu wypowiedzi z elementów raczej sobie przeciwnych, jak na przykład: blask ciemnieje.

🖋 Wyliczenie - zabieg tak znany, że nie trzeba go nikomu przedstawiać, polega na wymienianiu elementów tej samej kategorii, na przykład: jabłka, gruszki i banany.

🖋 Epitet - wyraz opisujący rzeczownik, najczęściej jest to przymiotnik, ale może być też na przykład liczebnik: dwa banany. Wśród epitetów wyróżniamy epitety stałe, tworzące związki frazeologiczne, wywodzą się ze starożytnych eposów i odnoszą się często do bogów, tak jak u Homera.

🖋 Porównanie - również znany zabieg, gdzie porównujemy coś do czegoś. Wyrazem po którym poznajemy porównanie jest jak, jako lub jakoby, na przykład mądry jak sowa. Wyróżniamy tu porównanie homeryckie, polega ono na tym, że jest znacznie bardziej rozbudowane, na przykład: chmury wyglądały jak cukrowa wata, która w ciepły, lipcowy ranek trafia na rynku do dzieciaka.

🖋 Metafora (przenośnia) - jest to wyrażenie które ma dwa znaczenia, dosłowne i to metaforyczne, przykładem metafory jest na przykład: srebrne nici w głowie lub gwiazdy w oczach.

🖋 Oksymoron - wyrażenie łączące wyrazy sprzeczne ze sobą, na przykład: zimny ogień, upalna zima, ciepły lód.

🖋 Paradoks - mój ulubiony zabieg, jest to filozoficzna myśl mówiąca o czymś co się ze sobą kłóci, ale w gruncie rzeczy niesie prawdę, na przykład: Żeby wstać, trzeba najpierw upaść, albo Warunkiem nieśmiertelności jest śmierć.

🖋 Animizacja - nadanie martwemu przedmiotowi cech istoty żywej, na przykład: gwiazdy nas prowadziły.

🖋 Parafraza (omówienie) - pełni funkcje opisową gdzie zamiast użyć jednego słowa, używamy kilku wyrazowego opisu.

🖋 Hiperbola - to po prostu wyolbrzymienie cechy wyglądu, konsekwencji zachowania i tak dalej, na przykład: to nie oczy, lecz kule ognia patrzyły na cierpienia.

🖋 Alegoria - jest blisko związana z symbolami i często występuje w bajkach, gdzie na przykład lis jest zawsze chytry i gdy pojawia się słowo lis wszyscy wiemy jakie cechy będzie miał nasz bohater.

🖋 Synonimy - wyrazy o zbliżonym znaczeniu których można używać zamiennie.

🖋 Kolokwializm - wyrażenie z języka potocznego, na przykład: hajs.

🖋 Prozaizm - wyrażenie z języka potocznego, naukowego lub urzędowego i tak dalej użyte w tekście poetyckim.

🖋🖋🖋 Nie są to wszystkie środki stylistyczne, jakie istnieją, bo jest ich bardzo dużo, ale tych kilka podstawowych może wam pomóc w dodaniu takiego "pazura", wyjątkowego wydźwięku waszemu dziełu. 🖋🖋🖋